– Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych

Księgi rachunkowe od 2017 r. muszą prowadzić podmioty, których przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2.000.000 euro (w 2017 r.: 8.627.400 zł).

Księgi rachunkowe prowadzą mające siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spełniające powyższe kryterium:

osoby fizyczne,
spółki cywilne osób fizycznych,
spółki jawne osób fizycznych oraz
spółki partnerskie.

Przeliczenia na walutę polską dokonuje się według średniego kursu ogłoszonego przez NBP na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok obrotowy. W 2017 r. średni kurs euro wynosił 4.3137 zł/euro (Tabela kursów NBP nr 190/A/NBP/2017).

Podstawa prawna: – art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 3 ust. 3 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jednolity: Dz.U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 ze zm.),

– ustawa z 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o rachunkowości (Dz.U. nr 144, poz. 900).

– Stawki za 1 km przebiegu pojazdu

Od 14 listopada 2007 r. stawki za 1 kilometr przebiegu pojazdu wykorzystywanego do celów służbowych wynoszą:

Samochód osobowy do 900 cm3	0,5214 zł
Samochód osobowy ponad 900 cm3	0,8358 zł
Motocykl	0,2302 zł
Motorower	0,1382 zł

Zwrot kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy, zwanych dalej „pojazdami do celów służbowych”, następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej, zawartej między pracodawcą a pracownikiem, o używanie pojazdu do celów służbowych, na warunkach określonych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz.U. nr 27, poz. 271 póżn. zm.).

W przypadku podróży służbowej (jazd zamiejscowych) na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W takim przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2004 r. nr 204, poz. 2088, z późn. zm.).

Od 1 stycznia 2004 r. nie są zwolnione z podatku kwoty otrzymane przez pracowników z tytułu kosztów używania pojazdów samochodowych nie będących własnością pracodawcy dla potrzeb zakładu pracy w jazdach lokalnych (art. 21 ust. 1 pkt 22 lit b updof). Zwrócone pracownikowi kwoty podlegają opodatkowaniu. Nie zmieniła się sytuacja pracodawcy, którego pracownicy używają prywatnych samochodów do jazd lokalnych. Aby pracodawca mógł wliczyć koszty jazd lokalnych do kosztów podatkowych musi prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.