Pracodawcy zatrudniający na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 20 pracowników w 
przeliczeniu na pełne etaty nie muszą tworzyć zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. W 
zakładach o powyższym stanie zatrudnienia (pod warunkiem, że pracodawca nie należy do sfery 
budżetowej) Fundusz może być tworzony dobrowolnie, podobnie jak dobrowolna jest wypłata 
świadczenia urlopowego.

Brak zobowiązania do tworzenia ZFŚS lub wypłaty świadczenia urlopowego dla takich 
pracodawców nie oznacza jednak zwolnienia ich z wymogów formalnych przewidzianych przez 
ustawę o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Takim wymogiem jest dokonanie rezygnacji 
z tworzenia ZFŚS lub z wypłaty świadczenia urlopowego (bądź rezygnacji z obu tych form 
działalności socjalnej) w trybie określonym przez ustawę o ZFŚS. Dla „małych” pracodawców ze 
sfery pozabudżetowej, niezobowiązanych do tworzenia regulaminu wynagradzania (tj. 
zatrudniających poniżej 20 pracowników) i nieobjętych układem zbiorowym pracy, oznacza to 
konieczność poinformowania zatrudnionych o rezygnacji z tworzenia Funduszu i wypłacania 
świadczenia urlopowego w pierwszym miesiącu danego roku kalendarzowego (art. 3 ust. 3a 
ustawy o ZFŚS). Decyzja o rezygnacji ma charakter czasowy, tj. dotyczy tylko tego roku, w 
którym jest podejmowana. Informację o rezygnacji w przypadku wskazanego pracodawcy należy 
więc, w razie potrzeby, ponawiać co roku.

Sposób przekazania informacji nie jest ustawowo określony. W każdym przypadku będzie on 
zależał od przyjętej w tym zakresie praktyki w danym zakładzie pracy. Pracodawca może 
stosowne ogłoszenie powiesić na ogólnodostępnej tablicy ogłoszeń lub zapoznać z nim każdego 
pracownika indywidualnie. Nie musi natomiast uzgadniać jego treści z przedstawicielami 
strony pracowniczej, tak jak ma to miejsce w przypadku pracodawcy o wyższym stanie 
zatrudnienia.

 

Źródło: artykuł