Uproszczone zaliczki opłacalne, ale nie zawsze

Uproszczone zaliczki opłacalne, ale nie zawsze

Opłacanie uproszczonych zaliczek podatkowych może być atrakcyjnym instrumentem poprawiającym 
płynność finansową. W każdym jednak przypadku wybór tej formy powinien być poprzedzony 
dokładną analizą. 

Zgodnie z regulacjami zawartymi w ustawie z 15 lutego 1992 r. o CIT (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 
74, poz. 397 z późn. zm.) oraz ustawie z 26 lipca 1991 r. o PIT (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 51, 
poz. 307 z późn. zm.), podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w 
uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu, złożonym w 
roku poprzedzającym dany rok podatkowy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku 
należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego 
z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Jeżeli i w tym 
roku podatnicy nie wykazali podatku należnego, nie mogą korzystać z wpłaty zaliczek w 
uproszczonej formie.

Podatnicy, którzy wybrali tę formę wpłacania zaliczek, muszą na piśmie zawiadomić o tym 
właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie wpłaty pierwszej zaliczki w roku 
podatkowym, w którym po raz pierwszy wybrali uproszczoną formę wpłacania zaliczek. Powinni 
też stosować tę formę wpłacania zaliczek w całym roku podatkowym. Istotne jest, że 
zawiadomienie dotyczy lat następnych, chyba że podatnik w terminie wpłaty pierwszej zaliczki 
za dany rok podatkowy zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o 
rezygnacji z uproszczonego sposobu wpłacania zaliczek. Po zakończeniu roku podatkowego 
podatnik jest oczywiście zobowiązany do dokonania rozliczenia rocznego na podstawie 
przychodów oraz kosztów wykazanych w danym roku. Może zatem okazać się, że podatnik będzie 
musiał dopłacić podatek bądź wykazana zostanie nadpłata.

Przykładowo, wysokość uproszczonych zaliczek należnych w trakcie 2012 roku (przy założeniu, 
że rok podatkowy podatnika pokrywa się z rokiem kalendarzowym) obliczona zostanie na 
podstawie wysokości podatku wykazanego w roku 2010, gdyż zeznanie za ten rok zostało złożone 
w roku poprzedzającym rok 2012, czyli w 2011 r. Gdyby okazało się, że w 2010 roku podatnik 
nie wykazał dochodu do opodatkowania, wówczas zaliczka obliczana jest na podstawie dochodu 
wykazanego w 2009 roku.

Zaliczki obliczane w sposób uproszczony są zatem doskonałym rozwiązaniem dla podatników, 
którzy, posługując się powyższym przykładem, osiągnęli stosunkowo niskie dochody w 2010 roku 
i spodziewają się wyższych dochodów w 2012 roku. Z drugiej strony może jednak wystąpić 
sytuacja, w której podatnik dokonał wcześniej wyboru uproszczonej formy, zaś dochody 
wykazane w 2010 roku są znacznie wyższe od tych spodziewanych w 2012 roku. Wówczas 
utrzymanie uproszczonej formy oznaczałoby konieczność wpłat zaliczek obliczonych od 
dochodów, które w rzeczywistości nie zostaną osiągnięte. W takiej sytuacji podatnicy powinni 
zatem rozważyć rezygnację z uproszczonej formy. Istotne jest, aby rezygnacja została 
dokonana w terminie wpłaty pierwszej zaliczki za dany rok, w przeciwnym razie podatnik 
będzie przez cały rok zobowiązany do obliczania zaliczek na zasadach uproszczonych. Dodać 
należy, że jeżeli podatnik zrezygnował wcześniej z systemu uproszczonych zaliczek, może 
powrócić do tej formy w kolejnym roku.

Podatnicy, którzy chcą wpłacać zaliczki na podatek w sposób uproszczony, muszą o tym 
zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego 

Opracował: Artur Cmoch 
doradca podatkowy, wspólnik w Kancelarii Grynhoff Woźny Wspólnicy