Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie o VAT

TEZA Czynności polegające na montażu stałej zabudowy wnękowej i kuchennej z zakupionych płyt meblowych, blatów, luster i elementów metalowych dociętych na konkretny wymiar trwale montowane w budynku mieszkalnym od 1 stycznia 2011 r. podlegają opodatkowaniu stawką 23 proc.

STAN FAKTYCZNYSkarżąca prowadzi działalność w zakresie dystrybucji i produkcji mebli. Jednym z elementów oferty jest kompleksowe świadczenie polegające na montażu elementów mebli do zabudowy kuchennej, wnękowej, łazienkowej itp., przygotowanych na konkretny wymiar z materiałów zakupionych przez skarżącą od innych podmiotów. Świadczenie polega na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz trwałym zainstalowaniu komponentów meblowych. Meble są montowane m.in. w budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym.

UZASADNIENIE Istota sporu sprowadza się do określenia, jaką stawką VAT powinno być opodatkowane kompleksowe świadczenie polegającego na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu trwałych zabudów wnękowych, kuchennych.

Sąd wyjaśnił, że zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy, 8-proc. stawkę podatku stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Jak wynika z art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się: budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 mkw., oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 mkw.

Sąd wyjaśnił, że ustawa o VAT nie definiuje pojęć: budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa. Konieczne jest więc odwołanie do przepisów prawa budowlanego. Nie można jednak przenieść regulacji z prawa budowlanego wprost do prawa podatkowego, mają one jedynie charakter pomocniczy.

Sąd przywołał następnie definicje pojęć: obiekt budowlany, budowa, przebudowa, modernizacja, roboty budowlane, remont, urządzenie techniczne.

Obiektem budowlanym jest budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Należy więc uznać, że instalacje te i urządzenia wchodzą w skład budynku będąc jego elementami. Między budynkiem oraz wskazanymi instalacjami i urządzeniami musi jednak zachodzić związek uzasadniający wniosek, że elementy te są niesamodzielne, a jedynie składają się na budynek. Jak wynika z art. 3 pkt 9 prawa budowlanego, urządzeniem budowlanym jest urządzenie techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Sąd rozstrzygnął, że zabudowy wnękowej i kuchennej będącej zabudową meblową nie można uznać za instalację lub urządzenie techniczne budynku. Ich montaż nie wymagał bowiem pozwolenia na budowę, mogą być w każdym czasie zdemontowane lub wymienione. Działania te nie są więc objęte zakresem pojęciowym robót budowlanych lub przebudowy w rozumieniu prawa budowlanego. Zabudowa meblowa wnękowa i kuchenna nie jest w rezultacie objęta regulacjami prawa budowlanego.

WSA powołał wwsię na językowe znaczenie powyższych pojęć i stwierdził, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje nowa całość. Sąd zgodził się więc z ministrem finansów, który wydał interpretację indywidualną, że wykonywane przez skarżącą czynności nie mieszczą się w katalogu czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. W konsekwencji montażu mebli na wymiar nie można opodatkować obniżoną, 8-proc. stawką VAT.

Sąd dodał, że opisane czynności należy uznać za roboty budowlano-montażowe. Wskazał też, że przepisy rozporządzenia ministra finansów z 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 246, poz. 1649) oraz obecnie obowiązującego rozporządzenia w tej sprawie z 4 kwietnia 2011 r. (Dz.U. nr 73, poz. 392) wskazują, że ustawodawca znacznie ograniczył zakres stosowania obniżonej stawki VAT. Z listy usług objętych preferencyjną stawką usunięto bowiem roboty budowlano-montażowe dotyczące obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Wyrok WSA w Olsztynie z 8 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Ol 674/11, nieprawomocny.

 

Źródło: Łukasz Zalewski